Rondje Peru-Bolivia-Chili-Peru

Hola amigos,

Voordat ik begin met het verhaal over de bezochte plekken, wil ik toch eerst even kwijt hoe geweldig het reizigersleven kan zijn. Alle vrijheid om te gaan waar je wilt en te doen wat je wilt. Beter dan dit wordt het volgens mij niet.

De afgelopen maand, grotendeels met Jeroen, een rondje gemaakt door Bolivia en Chili. Meer dan 70 uur reizen door extreme hooggebergten, kleurrijke volkeren en desolate woestijnen. Nauwelijks gras gezien, laat staan bomen. Als je eenmaal de avondkou geaccepteerd hebt (en dat duurde even), staat je een schitterende ervaring te wachten.

Eerste bestemming was het Titicacameer (3800m). Puno aan de Peruaanse zijde viel erg tegen, dus meteen door gegaan naar Copacabana aan de Boliviaanse zijde van het meer. Leuk dorpje, een boottochtje gemaakt naar het eiland Isla del Sol met schitterend uitzicht op 6500m hoge bergen en een bedevaartsoord op een heuvel bezocht.

De busrit naar La Paz was schitterend en de ligging van de stad is fenomenaal. Rijdend over een hoogvlakte op 4000m, verschijnt er ineens een 800m diepe canyon met daarin en daaraan La Paz en daarachter de Illumani (6400m). Het temperatuursverschil binnen de stad is 7 graden!

De stad zelf is niet heel aantrekkelijk maar wel een goede uitvalsbasis voor allerlei dagtochten, waaronder in 64km zo’n 3500m naar beneden mountainbiken over de ‘gevaarlijkste weg ter wereld’. Meer dan 100 doden per jaar voordat ie afgesloten werd voor verkeer, nu slechts 9 dode toeristen in 5 jaar. Je begint op 4700m in de sneeuw en eindigt op 1200m in tropische omgeving. We namen ons heel braaf voor om voorzichtig in de middelste groep af te dalen, maar uiteindelijk gingen we als een idioot in de kopgroep naar beneden. Schitterende fietstocht, al was de weg niet extreem eng.

Verder naar de Ajax-Feyenoord van Bolivia geweest (Ajax won) en naar de hoogste ski-piste ter wereld op 5500m. Behoorlijk zwaar om op die hoogte te moeten klimmen. Het eten in Bolivia is over het algemeen een drama. In dit extreme klimaat groeit niks dus blijft het meestal beperkt tot kip met friet. De politie agentes zijn wel een succes. Allemaal zo keurig opgemaakt en zo strak in het pak dat je elk moment een striptease verwacht.

Hoogtepunt van Bolivia is een 3-daagse jeep-tour met o.a. de zoutvlakte van Uyuni. Een stalend witte zee van zout zo groot als 1/3e van Nederland. In het midden ligt een eilandje vol met cactussen waar vanaf je een 360 graden uitzicht hebt over de 12 meter dikke zoutvlakte. De andere 2 dagen 'scheurt' de jeep over hoogvlaktes van bijna 5000m langs vulkanen, groene, rode en blauwe meren met flamengo’s en spuitende geysers. Uiteraard nergens verwarming en met een nachttemperatuur van rond de min 15 is het geen feest om ’s ochtends om half 5 je bed uit te moeten.

Wel jammer dat onze jeep heel gammel was. Hij startte niet uitzichtzelf, elke keer aanduwen dus. Verder reed ie niet harder dan 50, diende een opgepropte plasic zak als benzinedop en was onze kokin een heks. Ondanks dat was het een fantastische (maar zeer vermoeiende) tour. Hopelijk laten de foto’s zien hoe mooi het is.

De tour eindigde in het relaxte woestijnstadje San Pedro de Atacama in Chili. Wat een verschil, welkom in de ontwikkelde wereld! Chili is het meest ontwikkelde land van Zuid Amerika en dat merk je. De buschauffeurs hebben een rijbewijs en kennen de verkeersregels, de straathonden zien er goed uit, het water is drinkwater, er staan prijzen in de winkels, geen gezeur met afdingen en ... alles is 3 keer zo duur...

Net als de vorige reis vallen we van de ene optocht/ceremonie in de andere. Kan toeval zijn, of het is hier gewoon elke dag feest. Iets minder feest was het voor Jeroen die vanuit San Pedro naar huis moest en ik dus alleen verder.

Na het debacle van de Braziliaanse kust (een week regen) had ik me verheugd op de Chileense kust, Iquique en Arica. Droogste plekken op aarde met maar 1 dag regen per jaar en slechts 5 dagen per jaar geen zon, dat moest wel een succes worden... Er was echter in een week tijd ZES dagen dichte mist... grrrrr. Het was verder wel een hele leuke week met vooral veel (te laat) uitgaan en voetballen en volleyballen op het strand.

Daarna weer terug naar Peru naar Arequipa waar ik na 30 dagen weer hereingd werd met Marjolein! Jeuh!