Kokosnotenland en Goa

De staat Kerala, letterlijk 'Kokosnotenland' in het Malayalam (een van India's 18 officiele talen en 14 verschillende schriften; lekker handig) is in alles het tegenovergestelde van Rajastan. Wij noemen het 'snorrenland' omdat echte man er een heeft.

Toen we landden waanden we ons in Fiji. Zuid India is tropisch, heel tropisch. Overal palmbomen en water. In het binnenland, een paar honderd meter uit de kust, ligt 900km aan 'backwaters'. Dit zijn zoutwatermeren verbonden door kanalen. Het leven is hier heel rustig en relaxt. De mensen leven oa van kokosnotenplantages en garnalenkwekerijen. Het vervoer gaat veelal over het water. Voor ons een hele ontspannen manier om alles te bekijken.

Kerala is een van de (weinige) plekken ter wereld waar het communisme geslaagd is. Al meer dan 50 jaar is hier een democratisch gekozen communistische regering, met een aantal hele positieve gevolgen; 95% kan lezen en schrijven (Rajastan minder dan 50%), de levensverwachting is 10 jaar hoger dan in de rest van het land en de kindersterfte 500% lager.

Ondanks dat het wat ontwikkelder is draagt ook hier 99% van de vrouwen traditionele kleding (sari's). Het uithuwelijken (met bruidsschat) is, ondanks een wettelijk verbod, ook hier gebruikelijk. Vanaf de geboorte van een meisje begint de familie te sparen om haar te kunnen uithuwelijken. Wil je kans maken op een enigzins ontwikkelde man dan moet de familie betalen voor; De bruiloft (kleine bruiloft 500 mensen, een grote een paar duizend), juwelen, cash (minstens 200.000 rupee cash (3000 euro)) en het liefst een huis. Kortom het krijgen van een dochter is een hele grote last.

Ze zijn hier he-le-maal gek van juwelen. Arm en rijke zijn vol gehangen met blingbling. Gek genoeg staat het ze ook nog. Vooral Kerala hangt vol met 10 bij 10 meter grote reklamezuilen van juwelier-ketens.

De eerste week in Kerala was het wat moeilijk om te genieten. Een halve dag in Delhi was genoeg een 'Delhi belly' op te lopen, wat resulteerde in een week schijterij. Zo'n 70% van de reizigers krijgt dit binnen 2 weken (aldus de LP), dus we waren niet bepaald een uitzondering...

Gelukkig is het in het zuiden een stuk makkelijk om te ontspannen dus zijn we een aantal dagen naar het strand van Varkala gegaan. Erg mooie ligging aan een pad langs hoge rotsen met de zee (incl dolfijnen!) ver beneden je.

Kochi is 150 jaar in Nederlandse handen geweest. Altijd leuk om zo ver van huis trapgeveltjes te zien. Daarvoor was het Portugees, dus een mooie zuid-europeese sfeer.

In de bergen zijn nog wilde tijgers en olifanten. In het Periyar National Park hebben we er in twee dagen helaas nul gezien, maar wel een voetprint in de modder (...joepi...). We wisten dat de kans minimaal was, maar we gingen er dan ook voornamelijk heen om de kruiden- en theeplantages te zien. Leuke tour gedaan waarbij alles over de kruiden en de processen werd uitgelegd.

Uiteraard liepen we weer tegen een bizar ritueel aan! Een bergdorp was naar zee gekomen om kwade geesten te verjagen. De dorpelingen werden een voor een ritueel bijna verzopen in zee. Daarna werd een levende kip onthoofd en dronk de vrouwelijke priester het uit het lichaam spuitende bloed, om vervolgens iedereen te zegenen. Een vrouw die 'bezeten' was werd met zweep gemept net zolang tot.. tja, dat weten we eigenlijk niet.

Met de nachttrein naar Goa gegaan. Dé vakantieplek en strandbestemming van India, waar hippies uit de 60's nog zijn blijven hangen. Beetje apart, maar verder wel leuk. Heel veel gebrommerd door Goa, heerlijk. De stranden zijn okee, maar Goa kan bij lange na niet op tegen Thailand.

In Goa hadden we de kans om eens de andere kant van India te zien. Rijke Bombayers vliegen voor een weekendje feesten naar Goa. Wij zijn in de beroemdste club van India geweest. Het was mooi, de muziek goed en toch hing er geen goed sfeer. Misschien omdat het te veel 'zien en gezien worden' is.

We hadden er veel over gehoord, maar nu hebben we er ook echt zelf last van gehad: corrupte agenten. Toen we om 3.30u 's nachts naar huis brommerden werden we aangehouden. Hij wilde om onduidelijke redenen een maandsalaris (40 euro) van ons hebben, anders nam hij de scooter in beslag. Helaas voor hem waren wij veel te bijdehand, hadden we overal een antwoord op en toen hij de sleutels uit ons contact pakte, rukte Marjolein deze uit zijn handen. Verbouwereerd liet hij ons gaan.

Zometeen het vliegtuig in naar Dubai, waar Jeroen ons komt vergezellen. Daar een weekje rondcrossen en dan via Londen naar Amsterdam. Waarschijnlijk landen we vrijdag de 25ste om 18.05u op Schiphol.