Chuc Mung Nam Moi

Tot onze stomme verbazing bestaat er winter in Noord-Vietnam... We zagen mensen met mutsen, sjaals en handschoenen toen we aankwamen op het vliegveld. Geen 30 maar 13 graden (volledig normaal voor de tijd van het jaar overigens). Het kon de pret niet drukken want Hanoi vonden we een gezellige chaos. We hadden slechte verhalen over Vietnam gehoord, maar wij vonden het juist heel erg leuk met aardige mensen.

1000-den brommertjes krioelen door de kleine straatjes. Oversteken lijkt een ramp, maar de oplossing is simpel; ogen dicht en langzaam oversteken. Als het goed is slingeren ze om je heen.

Op 3 uur rijden van Hanoi ligt de Halong Bay, een van 's wereld natuurwonderen. Honderen stijle karstbergen steken boven zee uit. We zijn er twee dagen op een houten boot tussendoor gevaren. Schitterend mooi, maar helaas was het koud en heel grauw (we zagen uberhaupt pas na 13 dagen in Vietnam de eerste zonnestralen).

Hoi An is een klein pitoresk plaatsje in het midden van het land en is bekend om haar meer dan 200 kleermakers. Voor een prikkie wordt alles op maat gemaakt. Marjolein heeft 3 jurken en een broek laten maken, Erwin 3 overhemden en een broek. Achteraf hadden we veel meer (pakken) moeten laten maken en naar huis moeten sturen.

In het zuiden, in Saigon alias Ho Chi Min City of te wel HCMC, was het weer heerlijk tropisch warm en hadden we weer eens... een feest! Dit keer 'Tet' of te wel het Chinees Nieuwjaar. Alle huizen werden geboend, zilver gepoetst en iedereen kocht zijn 'kerstboom' (sinaasappelbomen of bloemenbomen). In de stad was de gigantische bloemenparade (bijna de keukehof) de belangrijkste attractie. De meisjes gingen met hun mooiste kleren voor elke creatie op de foto.

In HCMC naar het Oorlogsmuseum geweest. De foto's zijn echt heel schokkend, wat een smerige oorlog. Er zijn 7 keer zoveel bommen gegooid als in de hele 2e Wereldoorlog. Je ziet nog steeds de gevolgen van de chemicalien die de Amerikanen gebruikt hebben; misvormde mensen. De informatie in het museum is wel heel eenzijdig (communistisch).

Oudjaarsavond was een onverwachte ervaring. Iedereen komt al vroeg op zijn brommertje naar de rivier, wacht in stilte uren op het vuurwerk en rijdt na het vuurwerk naar huis. Totaal onwerkelijk! Een nieuwjaarszoen of enige uitbundigheid kennen ze niet. Niemand wenste elkaar een 'Chuc mung nam moi' (Gelukkig Nieuwjaar). Wij hadden het wel heel gezellig met Rinze, Caren en Sabine, die we al op Paaseiland hadden ontmoet.

Met een tweedaagse superfotogenieke Mekong-tour zijn we naar Cambodja gegaan. De mensen leven in de Mekong-delta nog echt op het water. Vietnam was heel Chinees, maar Cambodja lijkt veel meer op de rest van Zuidoost Azie.

We zouden het graag 'luchtig' houden, maar als je in Cambodja geweest bent ontkom je niet aan een stukje ellende. Tussen 1975 en 1979 heeft hier een genocide plaatsgevonden die alleen in Hitler zijn gelijke kent. De extremistische communisten van Pol Pot wilden terug naar het stenen tijdperk; een land van ja-knikkende boeren. Iedereen die een opleiding had werd vermoord; voor mensen met een dikke buik (=welvaart), brildragers (=intectueel) of mensen die emotie toonden (lachen, dansen, zingen) gold hetzelfde. Geld werd afgeschaft, alle scholen gesloten en iedereen uit de stad verjaagd en moest verplicht rijst gaan verbouwen.

De hoofdstad Phnom Pehn had 600.000 inwoners, aan het eind waren het er nog 28.000. Het moet een spookstad geweest zijn... In 4 jaar tijd zijn er 2 mln Cambodjanen (25% van de bevolking) omgekomen. In 1991 was de Rode Khmer definitief verslagen, maar het probleem van de landmijnen bleef en zal nog blijven. Op straat zie je veel mensen die ledematen missen. We zijn naar de meest afschuwelijke gevangenis van de Rode Khmer, de S21, (nu het Genocide Museum) en de 'killing fields' geweest. Hier werden de gevangen geexcecuteerd. Meestal op brute wijze om kogels te besparen.

Phnom Pehn zijn ze in rap tempo aan het opknappen. In de jaren '60 was het een van de meest welvarende steden in Azie. Het domein van de koning is een doofhof van pagoda's, tempels en paleizen. Veel bling bling en boedha's.

De grote trekpleister van Cambodja zijn de tempels van Angkor! Gisteren de hele dag rondgefietst door de inmense complexen. De kleine tour betekent ruim 20 km fietsen. De Bayon tempel vonden wij de mooiste. 216 hoofden staren je vanaf de torens aan alle kanten aan. We zouden heel veel over Angkor kunnen vertellen, maar phoe, dit is al het langste stukje tot nu toe. De foto's spreken voor zich.

De groeten!

PS. Wil de mysterieuze gulle gever van de extra fotoruimte zich svp kenbaar maken! Onze dank!